ดีจ้า! 
ใครที่ชอบคู่เอลซ่ากับเกรย์ เชิญทางนี้ได้เลย!
เรื่องนี้แต่งไว้นานมากแล้ว แต่ลงในเว็บแฟนคลับแฟรี่เทลล์อีกเว็บนึง
วันนี้เลยอยากเอามาแบ่งปันกันอ่าน อาจจะมีเพี้ยนจากการ์ตูนไปบ้าง
แต่เพื่อความสนุกของฟิค ก็หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะจ้ะ!
เอาล่ะๆ ถ้าพร้อมแล้วก็เชิญอ่านกันได้เลย!!!..................................................................[#1 : Never...A L O N E]หิมะที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย ทำให้ถนนทั้งเส้นกลายเป็นสีขาวโพลนอย่างสะอาดตา
สายลมพัดเอื่อยๆ แต่เพียงแค่นั้น ก็สามารถทำให้ร่างกายสั่นสะท้านได้ไม่น้อย... หนาว... นั่นสินะ หนาวมากๆเลยล่ะ
แต่ทำไมกันนะ??? ที่แห่งนี้... ไม่ว่าสภาพอากาศข้างนอกจะเป็นยังไง แต่ข้างในก็ยังคงมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทุกๆคนเสมอ...
ไม่ว่าข้างนอกจะเป็นยังไง แต่ข้างในนี้ก็ยังอบอุ่นเสมอ... ที่นี่คือบ้านของฉันเอง...
"Fairy Tail"December 19 @ Fairy Tail
"ฟังทางนี้หน่อยจ้ะ... ทุกคน ^^" เสียงหวานใสของหญิงสาวที่อยู่หน้าบาร์เหล้า ดังขึ้นเพื่อเรียกความสนใจจากทุกคน
"ใกล้คริสตมาสแล้วนี่นะ ปีนี้... ฉันมีข่าวดีจะบอก..." คำพูดของหญิงสาวยิ่งทำให้บรรยากาศในกิลด์เงียบลงไปอีก เพราะทุกคนต่างตั้งใจจดจ่อกับสิ่งที่หญิงสาวกำลังจะบอก
"ฮิฮิ... ข่าวดีของปีนี้ก็คือ... มาสเตอร์จะมีปาร์ตี้คริสตมาสครั้งใหญ่ในรอบหลายสิบปีของกิลด์จ้า!!!"
"เฮ้! เฮ้ๆๆๆๆ" เมื่อหญิงสาวกล่าวจบ ทุกคนในกิลด์ต่างก็พากันไชโยโห่ร้องด้วยความยินดี
"เอ้าๆ... แต่คอนเซ็ปของงานนี้ ไม่เหมือนงานที่ผ่านๆมานะจ้ะ เพราะว่าบรรยากาศของปีนี้ มาสเตอร์อยากจะให้เป็นแบบงานเต้นรำแฟนซี สบายๆ ^^ เตรียมหาคู่เต้นรำกันไว้ได้เลยนะจ้ะ อ่อ... แล้วก็อย่าลืมหาชุดแปลกๆมาด้วยล่ะ เพราะเราจะมีการประกวดชุดแฟนซีขวัญใจ Fairy Tail ทั้งของฝ่ายชายและหญิงเลย! งานจะจัดในวันที่ 25 นี้นะจ้ะ!" สิ้นเสียงของ 'มิร่าเจน' ทั้งกิลด์ก็โห่ร้องขึ้นอีกครั้ง
"เฮ้!~~~" ทุกคนต่างพูดคุยกันถึงงานคริสตมาสในปีนี้ ถกเถียงกันถึงเรื่องชุด และคู่เต้นรำ ไม่นานนัก ทั้งหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ต่างก็มะรุมมะตุ้มเข้าไปตรงบาร์เหล้าอย่างหนาแน่น เพราะหลายคนต่างก็ตั้งใจที่จะควงมิร่าเจนแสนสวยกันทั้งนั้น
ทำให้ 'เอลซ่า' ที่นั่งดูอยู่ในมุมหนึ่งของกิลด์ อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
"เห้อ..." เธอถอนหายใจออกมาเล็กๆ ก่อนที่จะนึกถึงศึกที่เพิ่งผ่านมา นั่นคือการต่อสู้ที่หอคอยสวรรค์ มันช่างเป็นศึกที่ทำให้เธอเจ็บทั้งกายและ
บอบช้ำทั้งจิตใจ ถึงแม้เธอจะเสียคนที่เธอรักมากๆคนหนึ่งไปแล้ว แต่นัตสึและเพื่อนๆทุกคนที่นี่ ก็ทำให้เธอได้รู้ว่า...เธอมีชีวิตอยู่เพื่อพวกพ้อง
และไอ้การที่มาสเตอร์จัดงานคริสตมาสอะไรนี่ขึ้นมา ก็คงเพราะอยากให้ทุกๆคนลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาตลอดทั้งปีสินะ ^^ หญิงสาวยังคงนั่งคิด
อะไรคนเดียวไปเรื่อยเปื่อย โดยหารู้ไม่ว่า... ผู้ชายผมดำคนหนึ่งกำลังยืนมองเธออยู่จากมุมที่เธอไม่สามารถเห็นเขาได้ และในใจของเขาเองก็
กำลังคิดหาเหตุผลมากมายเพื่อจะเข้าไปขอเธอให้ไปงานเต้นรำกับเขา แต่คนอย่าง 'เอลซ่า' จะสนใจงานแบบนี้รึเปล่าล่ะ??? แล้วเธอจะยอมไปกับ
คนอย่างเขาหรอ??? 'เกรย์' ได้แต่ยืนคิด จนในที่สุด... เอลซ่าก็ลุกออกจากโต๊ะตรงนั้นแล้วเดินออกไปจากกิลด์ทันที แต่ก่อนจะออกจากกิลด์ เธอ
ไม่ลืมที่จะเปลี่ยนชุดของเธอ ให้เป็นชุดเสื้อผ้าที่หนาและอบอุ่นพอที่จะทำให้เธอเดินผ่านหิมะอันหนาวเย็นไปได้...
"ซื้อช่อดอกลิลลี่ขาวช่อนึงค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปใรร้านดอกไม้แห่งหนึ่งของเมือง เพื่อแวะท่จะซื้อดอกไม้ และไม่นานนัก
พนักงานสาวก็เดินออกมาจากข้องหลังร้าน
"1500 จีเวลค่ะ" พนักงานยื่นช่อลิลลี่สีขาวสวยงามให้ พร้อมๆกับที่เอลซ่าจ่ายเงินไป แล้วเธอก็เดินออกจากร้านทันที
"ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ ^^" พนักงานสาวพูดไล่หลังเธอไปแล้วก็ยิ้มให้กับแผ่นหลังของเธอ
ณ สุสานเมืองแมกโนเลีย
เอลซ่าเดินเข้าไปเรื่อยๆ ผ่านหลุมศพของเหล่าบรรพบุรุษของเมืองนี้ไปมากมาย จนมาถึงหลุมที่อยู่ท้ายสุดของสุสาน เป็นแท่นปูนเล็กๆแต่ก็
สวยงามคลาสสิค และเป็นหลุมที่ดูเหมือนเพิ่งจะสร้างขึ้นได้ไม่นาน แผ่นศิลาที่ฝังอยู่บนแท่นสลักชาตะและมรณะของเจ้าของหลุมนี้ไว้ นอกจาก
นั้น ยังมีชื่อของเจ้าของหลุมสลักอยู่ด้วย 'เจราล'
เอลซ่ายืนยิ้มอยู่ที่หน้าแท่นนั้น ค่อยๆวางช่อดอกลิลลี่สีขาวสดในมือลงไปบนแท่น เธอเอื้อมมือไปปัดหิมะที่ปิดท่วมแท่นออกเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อยๆวางช่อดอกลิลลี่สีขาวลงไป
"เจราล... นี่ก็จะคริสตมาสแล้วนะ นายสบายดีรึเปล่า??? ฉันเอาดอกไม้สวยๆมาเยี่ยมนายด้วยนะ ฮึก..." เอลซ่ายกมือขึ้นปิดปากตัวเอง เมื่อเธอเริ่มที่จะกลั้นน้ำตาไม่ไหว
เมื่อนึกถึงตอนที่ 'เจราล' ต้องตายไป เพราะความคิดผิดๆของตัวเขาเอง อะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้นะ อะไรกัน!!! แล้วในที่สุดทำไม... ทำไม... ในที่สุด... ฉันช่วยอะไรนายไม่ไ้ด้เลย... เอลซ่าได้แต่ยืนสะอื้นไห้อยู่หน้าแท่นหลุมศพ หิมะยังคงโปรยปรายลงมาเรื่อยๆ
แต่ความหนาวเย็นนอกกาย ก็อาจจะเทียบกับความหนาวเย็นในจิตใจได้
"จะยืนร้องไห้อีกนานมั๊ย??? เธอแอบมาร้องไห้คนเดียวอีกแล้วนะ..." เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ และเมื่อหันกลับไปมอง เธอก็พบกับเจ้าของเสียงนั้น...
"เกร์ย..." เธอเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆ แล้วก็รีบๆเช็ดน้ำตาทันที
"เห้อ..." ร่างสูงเดินเข้ามาข้างๆเอลซ่า แล้วก็สวมกอดเธอไว้หลวมๆ
"แกจะทำอะไรฮะ!??" เอลซ่าถามอย่างตกใจแล้วก็พยายามที่จะผลักร่างสูงให้ห่างจากตัวเธอ เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร หรือ สมเพชเธอ
"เกราะของเธอถูกถอดออกไปแล้วนะเอลซ่า ตอนนี้... เธอไม่ต้องร้องไห้ภายใต้เกราะนั่นอีกแล้ว แต่เธอจะมีฉันและเพื่อนๆทุกๆคน ที่จะคอยเป็นความเข้มแข็งให้เธอ... ร้องออกมาเถอะ ถ้าเธออยากจะระบายมัน และขอให้เธอจำไว้นะ... ว่าเธอไม่เคยอยู่อย่างโดดเดี่ยว..."
คำพูดของเกรย์ ทำให้เอลซ่าหยุดดิ้นในทันที เมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวค่อยๆอ่อนลง ร่างสูงก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เอลซ่าเองก็ซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างหาที่ระบาย ถึงแม้ตอนนี้ หิมะจะเริ่มตกลงมาหนักเรื่อยๆ แต่ร่างกายของทั้งสองไม่ได้สะทกสะท้านกับความหนาวแต่อย่างใด เพราะทั้งคู่ต่างก็ถ่ายถอดความอบอุ่นให้แก่กันและกัน ทั้งร่างกายและจิตใจ...
